تلفن هاي هوشمند از هفت سال گذشته تا كنون چه پيشرفت هاي سخت افزاري داشته اند؟ بخش اول

ين روزها عملكرد تلفن هاي هوشمند بيش از هر زمان ديگري سريع شده و مي توانيد با استفاده از آنها، عملكردي بسيار روان را در كنار انجام امور چند وظيفه اي، تجربه كنيد. از طرفي چگالي پيكسلي بالا، تصاوير و بازي هاي ويديويي را در نمايشگرهاي موبايل چشم نوازتر از پيش كرده است.

 گاهي يادمان مي رود كه معناي لغت «موبايل هوشمند» تا همين چند سال پيش، چقدر متفاوت بود؛ چيپ هاي اصلي نسل به نسل جلو آمده اند تا به نقطه ي فعلي رسيده ايم. در اين ميان اگرچه بنچمارك ها نمي توانند عملكردي كاملا بي نقص را به ما نشان دهند اما در هر صورت، نوعي از مقايسه را در بين موبايل ها به وجود آورده اند. در بين بنچمارك ها، «گيكبنچ» يكي از بهترين هاست و كاربران زيادي عملكردش را قبول دارند. بياييد در ادامه نگاهي داشته باشيم به پايگاه داده همين بنچمارك و پيشرفت هايي كه در امر بهبود بهره وري موبايل ها صورت گرفته اند. با ديجياتو همراه باشيد.

اندرويد در برابر iOS

مي خواهيم مبدا خود را در سال ۲۰۰۹ قرار داده و به سراغ مقايسه اندرويد با iOS رفته و ببينيم هر كدام، در هر سال توانسته اند تا چه پيشرفت هايي در زمينه بهبود كارايي داشته باشند.

  اپل از ابتداي راه، به شكلي مستقل، خود توسعه و طراحي چيپست هايش را آغاز نمود در حالي كه رقباي اندرويدي، همواره متكي به كمپاني هاي بزرگ سازنده چيپست بوده اند. طي سال هاي اول، اگرچه آمار مربوط به قدرت هر دو پلتفرم كاملا مشابه نبوده اما مي توان گفت در چند سال ابتدايي به شكلي تقريبا يكسان پيش رفته است. از سال ۲۰۱۳ به بعد بود كه عملكرد چند هسته اي موبايل هاي اندرويدي در بنچمارك مورد بحث، افزايشي چشمگير به خود ديد.

مي توان اين افزايش ناگهاني را مربوط به معماري big.LITTLE و پردازنده هاي ۸ هسته اي دانست. اين در حاليست كه اپل تمايل داشته تا همواره عملكرد تك هسته اي خود را به شكلي بهتر از چند هسته اي نگه دارد. جدا از بحث تقسيم قدرت، پردازنده هاي ۸ هسته اي به كاربر كمك مي كنند تا بتواند عمر باتري موجود در موبايل خود را به شكل بهينه تري مديريت كند.
كارايي و مقايسه برندها

اندرويد يك پلتفرم بسيار وسيع است و رقابت نيز در آن بيداد مي كند. بر همين اساس، بهتر است نگاهي داشته باشيد به نمودار پايين و پرچمداراني كه در هر سال از سوي هر شركت معرفي گشته اند.

 نمودار فوق به خوبي گوياست اما اگر دقت كنيد، قادر هستيد تا جهش ناگهاني موتورولا را مشاهده نماييد. در اين ميان ال جي نيز تلاش نموده تا با بازيگران بزرگ اين صنعت پا به پا جلو رود. سامسونگ هم كه پيشتاز بوده و سوني نيز عملكرد مناسبي را از خود بر جاي گذاشته.

نبايد از عملكرد تقريبا مشابه موبايل هاي اندرويدي تعجب نمود. بيشتر تلفن هاي همراهي كه در نمودار فوق مورد بررسي قرار گرفته اند از چيپست هاي مشابه استفاده نموده اند كه اتفاقا بيشترشان نيز ساخته ي كوالكام هستند.

اولين تلفن هوشمند اندرويدي به نام Dream، در سال ۲۰۰۸ و با پردازنده اي از شركت كوالكام با فركانسي برابر با ۵۲۸ مگاهرتز و رم ۱۹۲ مگابايتي معرفي شد. در سال ۲۰۰۹ اما موتورولا درويد از راه رسيد كه از هسته كورتكس A8 با پردازنده اي ۵۵۰ مگاهرتزي و ۲۵۶ مگابايت رم بهره مي برد.

نكسوس وان با اسنپدراگون S1 در سال ۲۰۱۰ از راه رسيد. اين تلفن همراه از ۵۱۲ مگابايت رم و يك پردازنده ۱گيگاهرتزي بهره مي برد. در سال ۲۰۱۱ اما ال جي، Optimus 2X را معرفي نمود كه در واقع اولين تلفن هوشمند با پردازنده دو هسته اي در جهان به شمار مي رود. اين موبايل از چيپست انويديا تگرا ۲ استفاده مي كرد كه بر بستر هسته هاي كورتكس A9 توسعه يافته بود. در آن سال همچنين ARM از معماري big.LITTLE پرده برداشت. در سال ۲۰۱۲ موبايل هايي با پردازنده هاي ۴ هسته اي از راه رسيدند. موبايل هايي كه از چيپست هاي كوالكام S4 Pro، انويديا تگرا ۳ و اگزينوس ۴۴۱۲ سامسونگ استفاده مي كردند.

پس از چيپست اسنپدراگون S4، كوالكام سري سيستم-بر-چيپ هاي ۶۰۰ و ۸۰۰ را معرفي كرد كه تقريبا در همه پرچمداران سال ۲۰۱۳ مورد استفاده قرار گرفتند. از آن طرف ماجرا اما شركت مدياتك اولين چيپست ۸ هسته اي جهان با معماري big.LITTLE را بر بستر هسته هاي كورتكس A7 توسعه داد. در سال ۲۰۱۴ تلفن هوشمند Desire 510 از HTC كه نيروي خود را از اسنپدراگون ۴۱۰ به دست مي آورد، لقب اولين تلفن هوشمند ۶۴ بيتي اندرويدي را براي خود به ثبت رساند. اندكي بعد البته سامسونگ نوت ۴ را با چيپست ۶۴ بيت و خانگي خود كه بر بستر هسته هاي كورتكس A57 و A53 توسعه يافته بود را روانه بازار كرد.

چند سال اخير، زمان بسيار جالبي براي چيپست هاي موبايل و پيشرفت هايشان بوده است. از طراحي اسنپدراگون S4 گرفته تا چيپ هاي سريع تر چهار هسته اي و در نهايت ۸ هسته اي كه امروز بيشتر مورد استفاده قرار مي گيرند. تمام اين اتفاقات در يك خط زماني دو تا سه ساله روي داده اند.

در پايان سال ۲۰۱۴، سامسونگ موفق شد تا با معماري big.LITTLE در نوت ۴، نام خود را به عنوان يك پيشتاز به ثبت رساند و در سال جاري نيز به علت توانايي در امر توسعه و توليد پردازنده ۱۴ نانومتري، توانست جايگاه برتر خود را حفظ كند. ساير توليد كنندگان موبايل هاي اندرويدي به سوي استفاده از چيپست اسنپدراگون ۸۱۰ سوق پيدا كردند كه از فناوري ۲۰ نانومتري استفاده مي نمود.

ال جي شاهد كمترين پيشرفت كارايي در قياس با ساير سازندگان بوده. اگرچه در سال ۲۰۱۳ و در نكسوس ۵، همين شركت يكي از اولين مشتريان سري ۸۰۰ اسنپدراگون به شمار مي رفت اما به علل مختلف، تصميم گرفت تا امسال به سوي چيپست ۶ هسته اي اسنپدارگون ۸۰۸ براي استفاده در G4 برود.